««««++ مهدی اخوان ثالث ++»»»» - انجمن آویزون - (7)

"/>

صفحه اصلی \| صفحه اصلی انجمن \| عکس سکسی ایرانی \| داستانهاي سکسي فیلم سکسي \| سکسولوژي \| خنده بازار \| داستانهاي سکسي(English)	آویزون
:سايت های سکسی جديد و ديدنی ، موزيک ، چت ، دانلود ، فيلم ، دوست يابی
\| انجمن ها \| پاسخ \| وضعیت \| ثبت نام \| جستجو \| راهنما \| قوانین \| آخرین ارسالها \|

انجمن آویزون / فرهنگ و ادبیات / ««««++ مهدی اخوان ثالث ++»»»»

<< . 1 . 2 . 3 . 4 . 5 . 6 . 7 .

پیام	نویسنده
22 Oct 2006 13:35 - # ««ساعت بزرگ »» يادمان نمانده كز چه روزگار از كدام روز هفته ، در كدام فصل ساعت بزرگ مانده بود يادگار ليك همچو داستان دوش و دي مانده يادمان كه ساعت بزرگ در ميان باغ شهر پر غرور بر سر ستوني آهنين نهاده بود در تمام روز و شب تيك و تاك او به گوش مي رسيد صفحه ي مسدسش رو به چارسو گشاده بود با شكفته چهره اي زير گونه گون نثار فصلها ايتساده بود گرچه گاهگاه چهرش اندكي مكدر از غبار بود ليكن از فرودتر مغاك شهر وز فرازتر فراز با همه كدورت غبار ‌، باز از نگار و نقش روي او آنچه بايد آشكار بود با تمام زودها و ديرها ملول و قهر بود ساعت بزرگ ساعت يگانه اي كه راستگوي دهر بود ساعتي كه طرفه تيك و تاك او ضرب نبض شهر بود دنگ دنگ زنگ او بلند بازويش دراز همچو بازوان ميتراي ديرباز ديرباز دور ياز تا فرودتر فرود تا فراز تر فراز سالهاي سال گرم كار خويش بود ما چه حرفها كه مي زديم او چه قصه ها كه مي سرود ساعت بزرگ شهر ما هان بگوي كاروان لحظه ها تا كجا رسيده است ؟ رهنورد خسته گام با ديار آِنا رسيده است ؟ تيك و تاك - تيك و تاك هر كرانه جاودان دوان رهنورد چيره گام ما با سرود كاروان روان ساعت بزرگ شهر ما هان بگوي در كجاست آفتاب اينك ، اين دم ، اين زمان؟ در كجا طلوع ؟ در كجا غروب ؟ در كجا سحرگهان تاك و تيك - تيك و تاك او بر آن بلند جاي ايستاده تابناك هر زمان بر اين زمين گرد گرد مشرقي دگر كند پديد آورد فروغ و فر پرشكوه گسترد نوازش و نويد يادمان نمانده كز چه روزگار مانده بود يادگار مانده يادمان ولي كه سالهاست در ميان باغ پير شهر روسپي ساعت بزرگ ما شكسته است زين مسافران گمشده در شبان قطبي مهيب ديگر اينك ، اين زمان كس نپرسد از كسي در كجا غروب در كجا سحرگهان	khoshhal001 اعضا

22 Oct 2006 13:36 - # ««جراحت »» ديگر اكنون ديري و دوري ست كاين پريشان مرد اين پريشان پريشانگرد در پس زانوي حيرت مانده ، خاموش است سخت بيزار از دل و دست و زبان بودن جمله تن ، چون در دريا ، چشم پاي تا سر ، چون صدف ، گوش است ليك در ژرفاي خاموشي ناگهان بي ختيار از خويش مي پرسد كآن چه حالي بود ؟ آنچه مي ديديم و مي ديدند بود خوابي ، يا خيالي بود ؟ خامش ، اي آواز خوان ! خامش در كدامين پرده مي گويي ؟ وز كدامين شور يا بيداد ؟ با كدامين دلنشين گلبانگ ، مي خواهي اين شكسته خاطر پژمرده را از غم كني آزاد ؟ چركمرده صخره اي در سينه دارد او كه نشويد همت هيچ ابر و بارانش پهنه ور درياي او خشكيد كي كند سيراب جود جويبارانش ؟ با بهشتي مرده در دل ،‌كو سر سير بهارانش ؟ خنده ؟ اما خنده اش خميازه را ماند عقده اش پير است و پارينه ليك دردش درد زخم تازه را ماند گرچه ديگر دوري و ديري ست كه زبانش را ز دندانهاش عاجگون ستوار زنجيري ست ليكن از اقصاي تاريك سكوتش ، تلخ بي كه خواهد ، يا كه بتواند نخواهد ، گاه ناگهان از خويشتن پرسد راستي را آن چه حالي بود ؟ دوش يا دي ، پار يا پيرار چه شبي ، روزي ، چه سالي بود ؟ راست بود آن رستم دستان يا كه سايه ي دوك زالي بود ؟	khoshhal001 اعضا
22 Oct 2006 13:36 - # ««رباعي »» گر زري و گر سيم زراندودي ، باش گر بحري و گر نهري و گر رودي باش در اين قفس شوم ، چه طاووس چه بوم چون ره ابدي ست ،‌هر كجا بودي ، باش	khoshhal001 اعضا
22 Oct 2006 13:37 - # ««خفتگان »» خفتگان نقش قالي ، دوش با من خلوتي كردند رنگشان پرواز كرده با گذشت ساليان دور و نگاه اين يكيشان از نگاه آن دگر مهجور با من و دردي كهن ،‌ تجديد عهد صحبتي كردند من به رنگ رفته شان ، وز تار و پود مرده شان بيمار و نقوش در هم و افسرده شان ، غمبار خيره ماندم سخت و لختي حيرتي كردم ديدم ايشان هم ز حال و حيرت من حيرتي كردند من نمي گفتم كجا يند آن همه بافنده ي رنجور روز را با چند پاس از شب به خلط سينه اي در مزبل افتاده بنام سكه اي مزدور يا كجايند آن همه ريسنده و چوپان و گله ي خوش چرا در دشت و در دامن يا كجا گلها و ريحانهاي رنگ افكن من نمي رفتم به راه دور به همين نزديكها انديشه مي كردم همين شش سال و اندي پيش كه پدرم آزاد از تشويش بر اين خفتگان مي هشت گام خويش ياد از او كردم كه اينك سر كشيده زير بال خاك و خاموشي پرده بسته بر حديثش عنكبوت پير و بي رحم فراموشي لاجرم زي شهر بند رازهاي تيره ي هستي شطي از دشنام و نفرين را روان با قطره اشك عبرتي كردم ديدم ايشان نيز سوي ن گفتي نگاه عبرتي كردند گفتم : اي گلها و ريحانهاي رويات برمزار او اي بي آزرمان زيبا رو اي دهانهاي مكنده ي هستي بي اعتبار او رنگ و نيرنگ شما آيا كدامين رنگسازي را بكار آيد بيندش چشم و پسندد دل چون به سير مرغزاري ، بوده روزي گورزار ، آيد ؟ خواندم اين پيغام و خنديدم و ، به دل ،‌ ز انبوه پيغام آوران هم غيبتي كردم خفتگان نقش قالي همنوا با من مي شنيدم كز خدا هم غيبتي كردند	khoshhal001 اعضا
22 Oct 2006 13:37 - # ««قاصدك »» قاصدك ! هان ، چه خبر آوردي ؟ از كجا وز كه خبر آوردي ؟ خوش خبر باشي ، اما ،‌اما گرد بام و در من بي ثمر مي گردي انتظار خبري نيست مرا نه ز ياري نه ز ديار و دياري باري برو آنجا كه بود چشمي و گوشي با كس برو آنجا كه تو را منتظرند قاصدك در دل من همه كورند و كرند دست بردار ازين در وطن خويش غريب قاصد تجربه هاي همه تلخ با دلم مي گويد كه دروغي تو ، دروغ كه فريبي تو. ، فريب قاصدك 1 هان ، ولي ... آخر ... اي واي راستي آيا رفتي با باد ؟ با توام ، آي! كجا رفتي ؟ آي راستي آيا جايي خبري هست هنوز ؟ مانده خاكستر گرمي ، جايي ؟ در اجاقي طمع شعله نمي بندم خردك شرري هست هنوز ؟ قاصدك ابرهاي همه عالم شب و روز در دلم مي گريند	khoshhal001 اعضا

22 Oct 2006 13:39 - # « پایان دفتر آخر شاهنامه »	khoshhal001 اعضا

<< . 1 . 2 . 3 . 4 . 5 . 6 . 7 .

Powered by MiniBB