اگه بازم با غم وغصه و نا امیدی باشه

قبل از ظهر که نوشته تو را خوندم بی اختیار اشکام جوشید ...اینقدر داغ بودن که گونه هامو سوزوندن....صبر کردم تا آروم بشم...بعد از ظهر دوباره پستتو خوندم و باز هم ...
نمیدونم چرا الان که میخوام جوابتو بدم دوباره دوتا دریاچه جلوی چشام دارم میبینم

فکر میکردم لیلی بیست فقط ک...شعر میگه...ولی امروز احساس کردم چیز دیگری در درونش جوشید...و یک قصه شد...شاید هم غصه ی خودش بود...بهر حال هر چه بود اولین بود...و همیشه اولین ها خالی از ضعف و اشکال نیست...اگه دوست داری و فکر میکنی ارزشش را داره ایرادش را بگو

شرمنده.

،خواستم بگم که، این آدمِ قصه ی لیلی انقدرهام که فکرمی کنن بدنیست.به خداهمه ی این آدم هامثل هم نیستن.خوب وبدداره.منتهی من نمی دونم چراهرچی می گم این دخترابه خوردشون نمی ره.به خداماهم انقدرها بدنیستیم فقط بعضی وقت ها...
می دونم.خب این لیلی خانم مادلش شکسته بود.بهش حق بده که یه خورده تندبنویسه.الانم من دیگه مطمئنم که حرف های شماروشنیده ودیگه مثل قبل فکرنمی کنه.اصلاًازاین به بعداین نی لبک پری مافقط شادمی زنه،تاوقتی که برگرده.

نمیشه گفت که حس ششم قوی داری...دیگه از شش گذشته....حس شصت و شش قوی داری